A Day At The Races oftewel Wat Binne We Moai Fut
Woensdag 8 augustus, de achtste van de achtste, loopt rond een uur de rondvaartboot, afgemeerd bij het thuishonk van de Sneker Pan, aardig vol.
Wie zou denken dat de sponsoren van het skûtsje, de leden van het Dicky van der Werffonds, als notabele ondernemers elkaar zeer formeel zouden begroeten, heeft het mis. Het lijkt meer een reünie van vrienden die elkaar enige tijd geleden voor het laatst hebben gezien.
Plaatsen op het bovendek worden opgezocht. Enkelen claimen hun vaste plaats op het achterdek, net zoals ze straks hun tafeltje in beslag nemen op het terras van de starttoren. Tradities moet je in ere houden.
De boot vertrekt richting het wedstrijdwater: de Snitser Mar bij Terherne. Nou ja, eigenlijk wordt afgemeerd in het snelvaargebied ter hoogte van het paviljoen. Vlakbij de volgvloot van de Sneker Pan.
Dat is niet iedere deskundige “naar ’t sin”, dus manoeuvreert schipper Kees de rondvaartboot naar een andere positie, meer het meer in. Niet bij de hoge boei, maar bij dat andere merkteken aan het eind van het tweede kruisrak. Niet iedereen aan boord snapt dat gegeven, maar deskundigen genoeg die van de hoed en de rand weten en uitleg kunnen geven.
Vier uur. De eerste koffie, oranjekoek en spirituele versnaperingen zijn genuttigd. Het startschot blijkt te hebben geklonken, aldus de walverslaggever aan boord. De vuisten gaan omhoog: de Sneker Pan ligt bij de eerste boei tweede. Prima Jappie.
De vreugde is van korte duur, want de debutant kan geen vloot houden. Heerenveen, Grou, Albert Visser, de een na de ander passeert hem. Rond zes uur is het duidelijk: Jappie Visser komt als zevende over de eindlijn, zevende van de veertien.
Het plezier aan boord is er niet minder en helemaal niet als de bemanning van de Panne op twee rubberboten naar de Dickyvanderwerffondsers komt. Twee biertjes lang wordt er geëvalueerd en vervolgens met “Veel succes de komende dagen…” afscheid genomen.
We varen terug naar Sneek. Na een kort afscheid gaat ieder zijns weegs, de fietsers met de paraplu onder de snelbinders. Tot volgende week vrijdag op de meer. Op ‘e toren. Binne we weer mooi fut.
